Elk beginnend medium moet experimenteren voordat het zich volwassen kan noemen. Zo ging het met tekenen, schrijven, fotograferen en ook filmen. Net als het medium, moeten makers zelf ook deze fase doorlopen. Dat kan bijzondere films opleveren.
De documentaire is het oudste filmgenre. In de eerste jaren filmden we het echte leven van mensen. Hoe ze de trein instapten, hoe ze dansten, en alles wat daartussen zit. Pas later kregen we het idee om momenten in scène te zetten voor de camera. Zo werden alle andere genres geboren.
Het verfilmen van acteren en uitgesproken tekst op beeld projecteren, maakte film het mislukte kindje van het theater. Waarom? De sterke kanten van de camera waren nog niet ontdekt. Man with a Movie Camera experimenteert met het filmapparaat. De makers gebruiken de camera, zijn bewegingen en de montage om een verhaal met beeld te vertellen. Bij een toneelstuk is dat onmogelijk.
Deze documentaire stelt zich scherp op de belevenissen van gewone mensen. De camera maakt close-ups op straat, op hun werk, op het strand, enzovoort. Niet van het leven van tegenwoordig. De lens is negentig jaar geleden (1929) geplaatst en nu kunnen wij zien hoe het toen was. Compleet met trams en paard en wagen.
Deze tijdreis is een ervaring op zichzelf, het doel van de docu is het niet. De film opent met tekst, dat uitlegt wat ze proberen: de taal der cinema ontdekken. Hoe vertel je beeldend een verhaal? Negentig jaar later kan ik enthousiast vertellen dat zij het hebben ontdekt. We zien hun bevindingen terug in de video’s van nu.
“Man with a Movie Camera onderzoekt het medium door succesvol en doordacht wat geks uit te proberen.”
In brede lijnen volgen we in de docu een cameraman, die aan het werk is. Dit leuke kijkje achter de schermen van het filmen is onbelangrijk. Het gaat niet om wat er gefilmd is, maar hoe. Door de bizarre beelden volg je niet altijd het verhaal. Dat maakt niet uit. De snelle montage en de revolutionaire cameravoering boeien nog steeds. De klassieke muziek op de achtergrond helpt bij de beleving.
Man with a Movie Camera is geen documentaire zoals we die nu kennen. Het onderzoekt wel het medium door succesvol en doordacht wat geks uit te proberen. Als een aardige opa: stokoud en fijn om te zien. Inhoudelijk is het niet, memorabel wel. Het bestaan van de film is ongelooflijk belangrijk. De technieken die ze hier probeerden, inspireren filmmakers tot op heden. Dat kan niet elke docu zeggen.
Reacties zijn gesloten.