Hoe graag Nederland ook het grote, stoere Amerika zou willen zijn, we zouden er niet aan denken om net als hen wapens in huis te nemen. Documentairemaker Michael Moore vraagt zich af hoe zoveel meer mensen in hun vrije land sterven door vuurwapens.
De afgelopen twee weken bekeek ik documentaires van makers met een onderscheidende, eigen stijl en duidelijke wereldvisie. Louis Theroux stapt steeds een onbekende wereld in, waar hij zichzelf aan spiegelt. De nuchtere kijk van Theroux staat in contrast met de visueel interessantere en genuanceerde Werner Herzog.
Om de trilogie van documentaire-auteurs af te ronden, kijk ik deze week Michael Moore’s Bowling for Columbine. Hij vraagt hierin af hoe er zoveel doden vallen door vuurwapens in de Verenigde Staten. Dit allemaal vanwege de school shooting in Columbine. Moore’s stijl zit ongeveer tussen die van Theroux en Herzog in. Interviews filmt hij in de typische documentaire stijl. Daartussen komt hij met scherpe gedachtes met nuance, perspectief en twijfel.
Er is dus ‘de Michael Moore-documentaire’ en die zijn leuk om te zien. Zijn stijl is namelijk luchtiger dan Theroux, die vooral bizarre momenten en ongemakkelijke stiltes kweekt. Moore maakt grappen door montage, zoals het volkslied afspelen onder de wapensterfgetallen. Of hij laat de geschiedenis van Amerikaanse angst zien en koppelt dat aan wapens in een bizarre animatie-explainer. De humor zit in hoe hij de serieuze feiten presenteert. Het werkt briljant.
Richting het einde van Bowling for Columbine zie je Moore zelf groeien. Waar hij aan het begin voorzichtiger en opener luistert, begint hij in te zien dat sommige mensen harder behandeld moeten worden. De reden dat hij het hoofd van de NRA durft te spreken, is de fantastische scène daarvoor. Die scène waarin een leger pers met camera’s het hoofdkantoor van de K-Mart bestormd.
“Michael Moore onderzoekt in Bowling for Columbine alle mogelijke antwoorden en kijkt hoe reëel ze zijn.”
Wanneer de credits over het scherm rollen, denk je nog na over Michael Moore’s eerste vraag. Waarom sterven zoveel Amerikanen door wapens? Hij heeft het antwoord niet. Zelfs vijftien jaar na het uitkomen van deze docu zijn er nog regelmatig school shootings in de Verenigde Staten. Moore onderzoekt wel alle mogelijke antwoorden op zijn vraag en kijkt hoe reëel ze zijn.
Praten over wapens en een eventueel verbod blijft daar bijzonder gevoelig. Jezelf ‘beschermen’ met wapens, het mag gewoon. Het staat in de grondwet. Amerikanen hechten er toch veel waarde aan. Door Bowling for Columbine kreeg ik een goede basis van informatie, om mijn eigen mening hierover te ontwikkelen. Door deze docu realiseerde ik vooral hoe blij ik ben, dat ik in het veilige, gelukkige, kleine Nederland woon.
Reacties zijn gesloten.