Zoals 2D animatie onlosmakelijk verbonden is met Disney, is 3D animatie dit met Pixar. In 2019 brengen jaarlijks meer dan één film uit, waarvan 50 procent ‘nieuwe’ films en 50 procent vervolgen. Dat is nu. Alleen, hoe begon deze iconische animatiestudio?

Pixar is een fantastisch filmbedrijf. Ze hebben zichzelf de afgelopen 25 jaar bewezen met briljante originele films zoals Inside Out, The Incredibles en Toy Story, en zelfs hun sequels zijn meer dan het bekijken waard. Nu ik ook het fantastische boek Creativity, Inc uit heb, leek het me tijd voor een documentaire die Pixar nog even samenvat. Waar Ed Catmull’s boek in de unieke creatieve bedrijfscultuur duikt, gaat The Pixar Story echt om de geschiedenis.

“The Pixar Story is saai chronologisch en traditioneel verteld.”

Nu is het nogal een beperkte geschiedenis. De film komt uit 2007, dus de afgelopen twaalf jaar komen er niet in voor. Gelukkig gaan we wel helemaal terug naar het allereerste begin. De drie leiders van Pixar – Ed Catmull, Steve Jobs en John Lasseter – volgen we allemaal praktisch vanaf de schoolbanken. Van hun tijd met George Lucas en de eerste animatieshorts tot de release van Toy Story en nog veel verder. Het verhaal sluit netjes af op het moment wanneer Bob Iger, de CEO van Disney, besluit Pixar te kopen. Het is jammer dat er niet meer geschiedenis is. Maar ja, een documentaire over het complete Pixar-tijdperk kan toch nog niet eens worden gemaakt.

De vertelwijze is echt matig. Ik kan niet vaak genoeg zeggen dat ik talking heads ongelooflijk inspiratieloos vind. Het is echt de makkelijkste manier om informatie en verhalen in een documentaire over te brengen. Ze hebben in deze docu geeneens moeite gedaan om reportage-elementen toe te voegen. Filmmaakster Leslie Iwerks maakt het goed door zo’n beetje alle archiefbeelden te gebruiken die ze kon vinden. Zoals de eerste keer dat John Lasseter Disney binnenkwam.

Verder, ja, The Pixar Story is saai chronologisch en traditioneel verteld. Lasseter is het creatieve brein van Pixar en hoewel er weinig mee wordt gedaan, stiekem de hoofdpersoon van de film. De vertelmanier is zo cliché, dat ze zelfs gebruik maken van een diepe vertelstem. Behalve de fantastische archiefbeelden – want daar hou ik dan weer wel van – vind ik het heel knap hoe ze zo’n beetje iedereen voor de film wisten te krijgen.

Niet elke documentaire hoeft een creatief meesterwerk te zijn. Als informatieve film vol beeldmateriaal is The Pixar Story een goede introductie op de films en shorts van Pixar. Bij een docu over dit innovatieve animatiebedrijf had ik misschien iets meer verwacht, of beter gezegd gehoopt.